دل نوشته ی زندگی من
سلام لیلای من صبحت بخیر...امروز اول اردیبهشت ماه رو به تو و به همه ی دوستام تبریک میگم.
مهسا متولد 7 اردیبهشت ماه همیشه از بهترین و قشنگ ترین ماه تولدش میگفت مهسا صاف مینشست و با غرور زیبایش می گفت شیراز باشی و تولدت در دل اردیبهشت یعنی خوشبختی پاچه ات رو به معنای واقعی گرفته...میگفت برو بچه برو ای حرفا نزن میام براتاااا .ادامه میداد میگفت میدونی لاله اردیبهشت، ماه عشاق هست و من چقدر عاشقم چقدر خدا منو دوس داره ...دلت سوزز....میگفتم دختر برو خدا روزی ات یه جا دیگه بده اصلا مهسا هر کاری کنی به بهمن نمیرسی بهمن ماه تو دل زمستان پر از زیبایی هایی که باید چشم بصیرت داشته باشی نداری اصلا چشم بصیرت تو نداری...میگفت اخه اردیبهشت بدون چشم بصیرت قشنگگگه...لاله به قول دارابی ها انکمون نکن...و الحق که راست میگفت چقدر خدا دوسش داشت که زود برگردونش پیش خودش...چقدر حرفاش درست بود اون خوشبخت ترین دختر دنیا بود.
اردیبهشت بدون مهسا هیچ زیبایی نداره مگر میشود مهسا نباشه و اردیبهشت برقرار باشه؟؟؟میشه؟ لیلااا؟کجایی؟
لیلا همیشه با مهسا میرفتیم باغ ارم ساعت ها مینشستیم و با هم حرف میزدیم نزدیک های دیوار های اخر باغ خلوتگاه منو مهسا بود چقدر غر میزد...میشه یک باره دیگه من صدای غر زدنش رو بشنوم؟؟؟نه میدونم نمیشه اما من که میتونم غر بزنم واسه تو اره؟لیلااا؟؟اره که میشه.
یادمه لیلا پیام هایت را برای مهسا فوروارد کردم گفتم لیلا گفته دعا می کنم، مطمنم که خوب خوب میشی ومیای و من دوباره کنارت با تو اردیبهشت خرداد تیر مرداد شهریور مهر ابان اذر دی بهمن اسفند رو جشن میگیرم...کجایی مهسا؟؟؟مهسااا میشه جوابم رو بدی؟؟؟هیچ وقت منو منتظر نمیزاشتی؟؟؟امروز من بدون مهسا اما لیلا رو دارم.لیلا میشه تو جوابم رو بدی؟؟؟
امروز صبح لیلا جانم ، با گلدون مهسا حرف زدم بهش گفتم خوب رشد کن باید بزرگ بشی و قد بکشی...باید تمام خونه رو پر کنی ...بزرگ میشه مگه نه؟؟؟
لیلا امروز بهتر از قبل درک کردم و میدونم یک لحظه هم یک لحظه است..اگر گذشت دیگه برنمیگرده.با خودم عهد کردم که مراقب ادم هایی باشم که مثل مهسا برایم ارزشمند بودن مثل مهسا برایم هدیه ایی از خداوند بودن...مهسا زنده اس اما من فقط می تونم باهاش حرف بزنم...دوست ندارم برای دیگر عزیزان بگویم ای کاش ...و این ای کاش بدترین حسرت دنیاست.
لیلا واسه مهسا دفتری از خاطرات نوشته بودم فکر می کردم وقتی من نیستم اون دفتر بودن منو جبران می کند دفتری که هر وقت از اون میگفت لبهایش از شکوفه ها پر میشد بهترین یادگاری که میتوانستم به او بدهم اما یادگار های زیادتری به من داد میدونی اخرین یادگاری اش خوابی بود که قبل از رفتنش به سراغ ام اومد تو خوابم چهره اش زیباترین چهره بود دلم را اروم کرد و اروم از کنارم رفت.
لیلا هر روز قبل از پیاده روی برای مهسا دعا می کنم و بعد از پیاده روی برای بودن تو کنار خودم...لیلا بودن تو به قول نادر ابراهیمی مثل یک لیوان اب هست که شبیه دریاست.این قدر ژرف و گسترده.این قدر بینهایت زیبا.
لیلا میدونی دوستهای زیادی در زندگیم دارم که هر کدام برایم قشنگ ترین حس های دنیا هستند...#فاطمه پاکپور #راضیه کلانتری #محبوبه جمشیدی #زهرا سبزی #مریم ابراهیم زاده #سمیه نظری #زهره بابادی #پروین کارگر که امروز تولدش هست..پروین از همین تریبون بهت تبریک میگم.#عاطفه انتظار #سمانه مرادی #فاطمه شفیعی سروستانی و خاله شهلا در همه ی این سال ها تعداد کسانی که در زندگی من موندگار شدن فقط همین ها هستند، همین ها هستند که برایم هر کدام زیبایی های خودشان را دارند. هر روز برای تک تکشون دعا می کنم برای تک تک دوستانم از ته دلم بهترینم ها رو میخواهم.
لیلا امروز بیشتر از هر کدام از دوستانم، تو کنارم هستی برایم نقش هایی بازی می کنی که در هر نقشی بهترین خودت را ارائه میدهی و من از بودن کنار تو خوشحالم.خدایا تو برایم همه ی دوستانم را حغظ بفرما.
لیلا ی من تو همانی که مرا میفهمی.چطور میتوانم جبران خوبی هایت را کنم.در این شهر غریب، بودن یک همدم یعنی خوشبختی.امروز من میگم خوشبخترین دختر دنیام.خدا واسم بهترین هاشو واسم قرار داده.خدایا شکرت.
...خوشبختی همین توجه های عمیق کودکانه اس...خوشحالی یعنی همین خنده های از ته دل..خوشبختی همین جا کنار تو
بازم تکرار کرد نگاش کردم گفتم چی...گفت گلدونا...زورم بهش نمیرسه که، دیگه شما لیلا روکه میشناسید...اروم اروم...میبرتت سر کاری که خودش می خواد..
..چاره ای نبود اومدیم بالا و گلدون های رو یکی یکی خاکشون رو عوض کردیم و یه چند تا قلمه گرفتیم..من عصبی شده بودم همین طور که گلدونا رو درس میکردم دستم پر ازخار شده بود هی داد و بیداد می کردم غرولند...لیلا هم ریز ریز می خندید
...ناهار نخورده، خسته، کوفته تا ساغت 3 منو مشغول گل ها کرد...یه گلدون زیبا واسه مادر و شش گلدون کوچولو واسه لیلاخانومی ...دیگه لیلا میدید من کلافه شدم..بلند داد زدم مامان من دیگه خسته شدم...اونم سری گفت خب ولشون کن بریم ناهار..ناهار رو با هم گرم کردیم من برگشتم بالا یکم خوابیدم یه دوش گرفتم ...واسه خوردن چایی مجدد رفتم پایین...کلا هنوز هم عصبی بودم...نمیدونم چی بود اما دلم می خواست سر یکی داد بزنم که قرعه به نام لیلا افتاده بود انگار
...عصر بعد از دارالرحمه رفتیم خرید...کل خرید های فردامون رو انجام دادیم...ساعت 9 دوازده دقیقه کنار عابر بانک وایسادیم و یه موجودی گرفتیم و رفتیم موکب...صدای قلب هر دوی ما بالاتر از همیشه بود...جاتون خالی خیرات لوبیا گرم دادن و منم کل کاسه رو با نون تمیز کردم...خیلی بهم چسبید...
خلاصه و قسمت های جذاب و زیبای کتاب های خوانده شده